Afgelopen zaterdag mochten we afreizen naar Wageningen voor de uitwedstrijd tegen Scylla. Op deze druilerige dag reden we naar Wageningen, met het goede gevoel van de vorige overwinning nog in de benen. Onderweg reden we langs het vervallen stadion van FC Wageningen. In combinatie met de decimeters regen die er de afgelopen weken zijn gevallen, deed het vrij troosteloos aan. De sporthal in Wageningen deed daar nog een schepje bovenop. Een gemiddelde Russische kerncentrale oogt gezelliger. Aan de andere kant, we komen hier om te volleyballen, niet om de polonaise te lopen. Na een slappe bak koffie waren we er klaar voor!!
Scylla is in 1 woord te omschrijven: taai. Het is allemaal niet spectaculair, het zijn wel goede volleyballers. En dat hebben we geweten. We hebben een lesje effectiviteit gehad op deze zaterdagmiddag. Om maar meteen met de deur in huis te vallen: de wedstrijd ging met 4-0 naar Scylla. Deze stand zou vermoeden dat het een walkover was. De setstanden gaven echter een ander beeld: 25-22, 26-24, 25-23 en 26-24. 3 sets met minimaal verschil, 1 set met 1 puntje meer. En toch hadden de mannen uit Wageningen het aardig onder controle. En dat was meteen het frustrerende: je hebt het gevoel dat je dichtbij bent, alleen stiekem ook weer helemaal niet. De mannen uit Wageningen serveren goed, maken weinig fouten en tegelijkertijd zetten ze ons net genoeg onder druk om foutjes te maken. En dat deden we, meer dan ons lief was. Aan de andere kant wisten we hen niet onder druk te zetten, waardoor het allemaal vrij relaxed oogde aan hun kant. Zelfs een 9-2 voorsprong hielp ons niet om de set binnen te hengelen.
Genoeg woorden vuil gemaakt aan deze middag, het was niet onze middag. Om het compleet te maken kregen we een lauw biertje voorgeschoteld, dan weet je dat je naar huis moet. Op naar de volgende wedstrijd, in onze sfeervolle hal met leuke mensen en koude drankjes. En hopelijk meer punten, daar gaan we voor!