Afgelopen donderdag was het dan zover, H1 speelde de eerste thuiswedstrijd van dit seizoen. De tegenstander: ABS H1 uit Bathmen. Eerlijk is eerlijk, we waren wat onder de indruk van de resultaten van de trotse koploper. 2 wedstrijden, 10 punten en behoorlijk overtuigende setstanden. 1 ding was duidelijk, dit kon wel eens een interessant potje worden.
Met een krappe selectie begonnen we aan de wedstrijd. Om diverse redenen konden we geen beroep doen op verschillende spelers. Jammer, maar je moet roeien met de riemen die je hebt. Aan het begin van de wedstrijd was het door verschillende verschuivingen wat aftasten en daar maakten de mannen uit Bathmen goed gebruik van. Door een sterke service wisten ze ons onder druk te zetten en kwamen we niet in ons spel. Zoals vaker in sport, dan treedt de wet van Murphy op. Bij hen viel alles goed, bij ons net niet. ABS speelde erg sterk, wij erg matig. Binnen no-time stond er een 2-0 in sets op het scorebord.
2-0 achter
Ok, 2-0 achter met matig spel. Dan sta je er niet goed voor. De mannen uit Epe keken elkaar eens goed in de ogen en besloten volle bak en vol risico te gaan spelen. De ervaren ploeg aan de overkant maakte weinig fouten en pakte snel de kans om te scoren. Dat moest anders, de druk moest erop. We hadden inmiddels 2 sets ervaring opgedaan hoe het niet moest, dan weet je inmiddels ook hoe het wel moet. En dat lukte! Enthousiasme erin en de mannen aan de overkant vol onder druk zetten. En daar begon het behoorlijk te kraken, niet alleen figuurlijk. De mannen uit Bathmen hebben zo mogelijk nog weer ervaring dan de mannen uit Epe. Veel ervaring betekent ook veel slijtage, en dat terwijl het aan Eper kant alleen maar beter ging. De 3e set was nog relatief nipt, de 4e set was behoorlijk overtuigend. 2-2 in sets, dat hadden we na de 2e set niet gedacht.
Dan komt de 5e set. Een loterij, zoals velen zeggen. In het volleybal onzin natuurlijk, er is niks anders dan andere sets, behalve dat ie iets korter is. We vlogen uit de startblokken en wisselden met een 8-3 tussenstand. De mannen uit Bathmen waren er klaar voor. De beul, compleet met bijl en bivakmuts kwam de zaal al binnen om de mannen de genadeslag te geven. Echter, als Asterix die een toverdrankje nam kwamen de mannen nog terug. 13-13. Overwinning zijn het leukst als je de tegenstander eraan laat ruiken en dan genadeloos toeslaat. Nu kunnen we stoer doen en zeggen dat het allemaal bewust was, laten we voor het verhaal net doen alsof dat waar is. 2 goede punten werden binnen geslagen, set binnen, wedstrijd binnen, de koploper was verslagen. Euforie viel ons ten prooi waarbij de bril van Michiel zijn Waterloo vond.
Tevreden en blij met 3 goede sets werd de kantine opgezocht, waarbij we gezamenlijk proosten op een enerverend potje volleybal.