We mochten zaterdag aantreden tegen NVC dames 1 in Nijkerk. Onderweg naar Nijkerk hadden we het natuurlijk erg gezellig. Eenmaal de snelweg af, kwamen we Nijkerk in en jeeeeetje, wat een rotondes. Lena en Piek werden er nog net niet misselijk van. Mochten we de eerste set of zelfs de wedstrijd verliezen, dan lag dat dan ook aan deze k*t rotondes. Soms doe je vooraf uitspraken waar je achteraf spijt van krijgt.
Zieke coaches én een lek mandje
Laatst hadden we Lotte als joker op midden. Vandaag waren we weliswaar compleet, maar Bully en Jeroen vonden het nodig om allebei ziek te zijn.. (Beterschap, heren.) Echter hadden we dus geen coach. Onze voorzitter Gerrit wilde deze plaats wel innemen, maar de technische kennis heeft hij niet (zo zei hij zelf). Toch leek het ons een goed plan. Naast Gerrit stelden we ook een technisch manager aan. Diegene ging (in overleg met de rest) over de wissels etc. Unaniem gekozen en deze vacature werd ingevuld door Jessica.
Voor het eerste fluitsignaal kwamen we er achter dat ons mandje ook nog kapot was gegaan.
Aangezien de wedstrijdverslagen van dames 2 altijd vrij lang van stof zijn, zal ik er deze keer een wat kortere versie van maken. De eerste twee sets strijden we hard, maar mag het niet baten. Tweede set zijn we zelfs als eerste in de 20, maar ook dat helpt ons niet. 2-0 achter, 21-25 en 23-25.
Gelukkig hadden ze een plan
Oke, 2-0 achter. Derde set scherp beginnen en dan de wedstrijd omdraaien. Klinkt als een goed plan, toch? Helaas was de uitvoering minder. NVC stond goed te spelen en zij hadden weinig gaatjes in hun verdediging. Tel daar onze persoonlijke foutjes bij op en dan loop je snel tegen een 4-0 verlies aan, 17-25 en 15-25. Su-per-zuur. Het waren toch die rotondes, denk ik.
Volgende week spelen we weer een thuisronde. Het eerste damesteam van Surf is dan onze tegenstander en we beginnen om 14.00. Tot dan!