Op vrijdagavond naar Dieren, heerlijk! Het vrijdagavond syndroom hebben we al een tijd geleden van ons afgeschud. En dan mag je naar Dieren. Het is maar 34 kilometer, de immens saaie weg laat het wel uren duren. En wat doe je dan, juist, dan slinger je Spotify aan. En dan komen er hele bijzondere nummer voorbij, van kneiters van kwaliteitshits tot bagger van ongekende diepte. Om een beeld te geven, het ging van Lil Kleine tot Rob de Nijs en van de Snollebollekes tot 50 cent. Dan heb je toch aardig wat genres te pakken in de mobiele discotheek.
Gearriveerd in Dieren kwam Rik tot de conclusie dat de sfeer wel wat weg had van Biddinghuizen. En weten allemaal hoe sfeervol Biddinghuizen is, dat is geen compliment. En tot groot verdriet bleek de kantine ook nog gesloten tot in de loop van de avond. Geen bakkie koffie, geen sportdrankje of andere vloeistoffen die de brandstof voor een ongekende avond kunnen betekenen. Nou ja, dan maar omkleden en de zaal in. In de zaal werden we getrakteerd op een training van de lokale korfbal vereniging. Zonder al te respectloos over deze sport te doen, daar wordt je niet wakker van. Effetjes wachten en de wedstrijd kon beginnen.
Leffe Blond
Na de wedstrijd bleek de kantine gelukkig open te zijn en toen begon de vreugde. Want wat zagen we daar op de tap, het logo dat onmiskenbaar betekent dat er een Leffe blond uit komt stromen. Heerlijk, ongekend lekker na een inspanning. Als er dan toch nog iets is wat we van die jongens in Dieren kunnen leren, dan is het dat wel.
Daarna trokken we de deur voorzichtig achter ons dicht, voornamelijk omdat we bang waren dat de bouwval in Dieren in elkaar zou storten. Als is dat waarschijnlijk het beste wat kan gebeuren. En daar kunnen we in Epe dan weer over meepraten, je krijgt er een fantastische sporthal voor terug. Kapitein Bunker had al weer een etablissement opgezocht waar we de innerlijke mens konden verzorgen in de vorm van gebrade kip, varken of lam. Dit restaurant bleek op 650 meter van de sporthal. Carlo stelde voor om deze afstand te gaan lopen. Nadat we hem met het hele team tot op de grond hadden afgebrand, stapten we in de auto en reden we die kant op. Leuke vent die Carlo, maar ook hij kan te ver gaan.
Ali Baba
Aangekomen bij Ali Baba in Dieren werden we getrakteerd op een ambiance die je bij een dergelijke tent kan verwachten. Uiterst vriendelijke mensen namen onze bestelling op. De geur tijdens het kookproces deed al menig speekselklier in actie komen. En toen kwam het eten. Borden eten waar je normaalgesproken 3 dagen mee zou kunnen doen. En lekker! Man, wat was die weg naar Dieren toe een kwelling. Na die pizza, shoarma of andere variant hoop je dat die jongens niet gaan degraderen. Of promoveren, alleen dat is een wat minder waarschijnlijk scenario. Onder de begeleidende tonen van John de bever togen wij de duisternis weer in, op naar moeders de vrouw.
Oh jah, we hadden ook nog een wedstrijd. Daar kunnen we kort over zijn: 3-1 gewonnen. En daarmee kwamen we donders goed weg, dus ons hoor je niet klagen. Aan de hand van de verdienstelijk spelende Wilco (bedankt kerel!) en Sander hengelden we de wedstrijd binnen. Na de wedstrijd kwamen we tot de conclusie dat we gezwijnd hadden. Maar jah, laat dat maar aan de jongens uit de Veluwe over. Zwijnen in Dieren, het heeft zo moeten zijn.