Zoals in onze eerder verslag stond, mochten wij maandagavond gelijk weer door met wedstrijd nummer 2 (van 4 in 1 week). Maandagavond, blue Monday… half 10 zou het eerste fluitsignaal klinken.
Soms is het begin van zo’n wedstrijd al een voorbode. Eén van de auto’s ging vooruit om Laura op te halen in Apeldoorn. Echter duurde dat te lang, waardoor deze auto doorreed (na 15 minuten wachten). Bij een stoplicht zag Laura de auto voor haar naar achteren rijden in plaats van vooruit. Dus toen Laura eenmaal de schadepapieren had ingevuld, konden ook zij op weg naar Nijmegen. Laten we stellen dat het toen 20:20 was.
Het geluk dat we hadden, was dat de twee andere auto’s even hadden moeten zoeken in Nijmegen, waardoor de andere auto’s tijd hadden om ons in te halen. Anne was zo slim om even door te bellen hoe we moesten rijden en vervolgens nog waar we de kleedkamer konden vinden.
Al met al stonden we om 21:10 op het veld. Ietwat laat, maar ja. Het eerste signaal klonk een klein half uurtje verder. We begonnen met Dennise, Laura, Evelien, Joanne, Anne en Sophie. Wellicht was het de vuurwerkbril die we nog op hadden, het kerstdiner wat nog dwars zat, het late tijdstip, blue Monday… De eerste set ging verloren door te veel foutjes aan onze kant en een ietwat uitgebluste indruk. 25-22 voor Heyendaal.
De tweede set werden dezelfde zes het veld ingestuurd. Opdracht: eigen ritme oppakken en vol gas zonder angst. Dit ging ons een stuk beter af. Vrij overtuigend speelden we ons eigen spel, we waren weer enthousiast en deze set ging naar ons met 25-16.
1-1 in Nijmegen
Dus. Normaal zou je zeggen: ga zo door. Maar wij dachten daar toch even anders over… De moeheid sloeg wellicht toe. Het blijft een maandagavond en op dat moment was het rond half 11, kwart voor 11. We kwamen nog dichterbij, maar we hebben Heyendaal te veel ruimte gegeven. Deze set ging naar Heyendaal met 25-21.
Ook al was het maandagavond. Ook al was het laat. Het zou nog later worden, want we wilden hier toch echt wel met de winst weg. Aangezien we 2-1 achterstonden, zou dit betekenen dat we 5 sets zouden spelen. Dus zo gezegd, zo gedaan. Wat we in de eerste drie sets niet hadden laten zien, deden we in de vierde set wel: enthousiasme, teamwork, vechten voor elk punt. Deze set werd zeer overtuigend gewonnen door ons met 25-9. Zo, de vijfde set eruit gesleept.
Door naar de vijfde set: erop of eronder. We zijn natuurlijk niet naar Nijmegen gekomen om te verliezen. Soms heb je zo’n moment dat je echt baalt als midden van Heyendaal. Je hebt geen blokkering en denkt hem er vol gas in te slaan, maar helaas voor haar, daar zat Shelly. Het was nog even spannend, maar Dennise benutte een prachtige bal op matchpoint: 15-13 en dus 3-2 winst! (Mede mogelijk gemaakt door het enthousiasme aan de kant J)
Een draak van een wedstrijd, maar wel met winst afgesloten. We rusten een dagje uit en gaan woensdag op weg naar Beltrum. 20:30 klinkt het eerste fluitsignaal voor de bekerwedstrijd tegen VIOS Beltrum Dames 1.