Afgelopen zaterdag speelde Ormi MB2, nummer 9 op de lijst, tegen de nummer 11 op de lijst, O.M.S. MB1. Met een onderling puntenverschil van maar liefst 11 in totaal, zou je bijna denken kat in het bakkie. Maar de meiden van de B2 vinden het geen probleem om coaches en ouders grijze haren van de spanning te bezorgen…
Maar voor ik overga naar het verslag van de wedstrijd, even een heel positief bericht, want na lang blessureleed is Asli weer teruggekomen van haar gescheurde meniscus. Afgelopen donderdag weer voor het eerst meegetraind! Dus dat was een heel positief begin van de week.
Enfin, terug naar de wedstrijd. De wedstrijd begonnen we op de buitenkant met Jasmijn en Manon, op midden Karlijn en Harjet en als spelverdelers Michelle en Stefanie. De eerste set begon lekker, dit hebben we ook wel eens anders gezien. De meiden waren scherp en de serve liep goed. Vooral de serve diep achterin, daar had de tegenstander veel moeite mee. Moeiteloos sleepten de dames de eerste set binnen: 25 – 13. Dit was er overigens niet aan te zien, want het was nogal wat kalm. Het coachende duo, Brian en Natasja, waren overigens niet te stuiten. Wij wisten het wel: gewoon doorstomen nu! Op naar die 5 punten.
De tweede set begonnen we met dezelfde spelverdelers. Jasmijn bleef staan en kreeg op de buitenkant ondersteuning van Serena. Harjet bleef de middenvrouw samen met Noa. Dus met twee nieuwe krachten, op naar de tweede set.
Echter kwam de tegenstander iets meer in de wedstrijd en wij iets minder. De dames bleven wat mat en na twee time-outs, waarin de coaches vonden dat de dames iets meer pit moesten gaan tonen en ook iiiiiets meer enthousiasme, mocht het toch niet baten. De tweede set ging naar O.M.S. met 18-25.
Oke, 1-1. Nog steeds wilden Brian en Natasja met de winst naar huis. Nouja, naar huis… Door naar hun eigen wedstrijd. Stefanie en Michelle wederom als spelverdelers, Serena bleef staan op de ene buitenkant en Manon kwam daarbij. De middens, Noa en Harjet, bleven staan.
Het was inmiddels dus ook wat later op de ochtend. En het leek wel alsof ze wakker werden. Zowel aan de kant, als in het veld werden de geluiden langzamerhand iets harder en het knopje ‘enthousiasme’ ging aan bij de meiden. De setstand ben ik vergeten, maar er kwam een time-out van O.M.S. waarin wij als coaches niet veel te vertellen hadden. Behalve: ‘Erop en erover!’ Maar dat erop waren we al, want we stonden al een groot aantal punten voor. Hierop kwamen Brian en Natasja met het idee dat de meiden nu maar als een bulldozer door moesten gaan stormen richting het einde van de derde set. Wat het woord ‘bulldozer’ nou met ze gedaan heeft, weten we niet precies, maar het werkte! De derde set werd gewonnen met maar liefst 25-10!
In de vierde set besloten we met zijn allen om de bulldozer flink door te laten stampen. Harjet moest helaas de wedstrijd vroegtijdig verlaten. Noa en Karlijn moesten het gaan doen op midden, met Michelle en Stefanie als spelverdeler en op de buitenkant Jasmijn en Serena. De bulldozer deed zijn ding. De coaches liepen als bulldozers langs het veld, om de sfeer er in te houden (en het hielp, echt!). Het werd ook nog spannend, want het liep ontzettend gelijk op. Maar dankzij goede serves en goede reddingen, werd ook de vierde set in Ormi’s voordeel besloten: 25-20.
Oftewel: 3-1 winst voor Ormi MB2! Coaches waren onwijs trots. Nu op naar de laatste wedstrijd. Zaterdag 19 december om 12:30 in Oldebroek tegen Blauw Wit MB1, de huidige nummer 3. We nemen de bulldozer mee en we gaan zien of we over Blauw Wit MB1 kunnen walsen.